Grup İçi İletişim Modelleri

Birbirlerinin varlığından haberdar olan, kendilerini bir grup olarak algılayan ve birbiriyle etkileşimde bulunan insan toplulukları grup olarak tanımlanmaktadır. Grup içi ilişki, grup oluşumunun temelini oluşturmaktadır. Grubun etkinliğini belirleyen grup içi iletişim modelleri beş farklı şekilde tanımlanabilir.

Merkezi Model: Otorite ve karar alma süreçlerinin liderde toplandığı bir modeldir. Sıklıkla geleneksel bir yapıya sahip gruplarda görülür. Grubun bütün üyeleri grubun lideri ile bilgi alışverişinde bulunur ancak kendi aralarında bir iletişim söz konusu değildir.

Daire Modeli: Demokratik bir yapı söz konusudur. Tüm üyeler eşit durumdadır, belirgin bir lider yoktur. Her bir üye kendine yakın durumda olan üyelerle iletişim kurabilir, herhangi bir üye iletişimi başlatabilir, birbirlerinden uzak olan üyeler kendine yakın olan üyeler aracılığıyla bilgiye ulaşır. Bilginin doğruluğu çok kişiden geçtiğinden dolayı azalabilir.

 

Zincir Modeli: Tüm üyeler birbiriyle iletişim kurabilir ancak bazı kısıtlamalar söz konusudur, iletişim üyelerin birbirine yakınlık derecesine göre işlenir. Ortadaki üyeler hem altındaki hem de üstündeki üyelerle iletişim kurabilir, uçta kalan üyeler ise sadece altındaki veya üstündeki üyelerle iletişim kurabilirler. Bilgiler kademe olarak atladığından doğruluk olasılığı ve hızı azalabilir.

Y Modeli: Merkezi modelden sonra merkezileşme derecesi en yüksek grup iletişim modelidir, daha az iletişim kanalına sahiptir. Basit problemler söz konusu olduğunda hızlı ve doğru karar almak için etkili olabilir, karmaşık problemlerde ise daha yavaş ve yanlış karar alınmasına neden olabilir.

Serbest Model: Her bir üye diğer tüm üyelerle yüz yüze, doğrudan ve birebir iletişim kurabilir. Grup liderinin olmadığı ya da değişiklik gösterdiği, daha çok biçimsel olmayan gruplarda görülen bir iletişim modelidir. Beyin fırtınası gibi akıl yürütmelerde kullanılabilecek uygun bir modeldir.