Otistik Düşmanlık

Theodore Mead Newcomb tarafından 1947 yılında tanımlanan Otistik Düşmanlık, çatışma yaşayan tarafların ilişki veya iletişim yokluğunda geliştirdiği olumsuz duyguları ve hatta düşmanlığı ifade etmektedir.

İnsanlar hoşlanmadığı, sevmediği kişilerle etkileşimi ve iletişimi koparmak eğilimindedir. İlişkinin ilk aşamalarında kurulan yetersiz veya eksik iletişim ise ilişkinin gidişatını olumsuz etkilemektedir.

Herhangi bir çatışma, anlaşmazlık, veya karşıtlık durumu yaşandığında kişi bu durumu değiştirme kabiliyetine sahip olan bilgilerin iletilmesini azaltarak kendisini değişimden korumaktadır.

Çatışma yaşayan taraflar, birbirleri ile olan teması ve iletişimi kestiklerinde çatışmanın herhangi bir yanlış anlaşılmadan kaynaklanıp kaynaklanmadığı veya zaman içerisinde diğer tarafta herhangi bir olumlu değişiklik olup olmadığı bilgisini elde edememekte, geçmiş deneyimlerinden yola çıkarak sıklıkla olumsuz tahminlerde bulunmaktadır.

İnsanların birbirine karşı düşmanlığı öyle bir noktaya ulaşır ki iletişim tamamen kesilir. Otistik düşmanlık iletişimi azaltırken, azalmış iletişim otistik düşmanlığı artırmaktadır.